Dzieci klas trzecich szkół gimnazjalnych w dniach od 10 do 12 kwietnia przystępują do egzaminów. Egzamin składa się z części humanistycznej, matematyczno – przyrodniczej i w ostatni dzień test z języka obcego. POWODZENIA!

Wielu rodziców zastanawia się nad przyszłością swoich dorastających dzieci. Zagłębiają się w rozważaniach dotyczących wyboru zawodu, który będzie najbardziej adekwatny dla ich pociech. Jest to kwestia wzbudzająca obiektywne wątpliwości. Ostatnio znajoma postawiła mi nurtujące ją pytanie: czy praca policjanta jest dla jej syna właściwa? Zaskoczyła mnie, gdyż nie posiadam kompetencji, uprawnień do sugerowania, doradzania w tak newralgicznych kwestiach. Chciałabym pomóc, ale nie znam aspiracji, predyspozycji tego młodego człowieka i  nie czuję się upoważniona, aby kwestionować, negować lub wręcz przeciwnie afirmować rodzaj szkoły i zawód.

Wielu młodych ludzi kończąc gimnazjum staje przed dylematem racjonalnego wyboru szkoły i zawodu. W tym okresie dorastania szeroki wachlarz profesji, w których mogą się kształcić sprawia trudność wyznaczenia celu kariery zawodowej. Cały szereg dziedzin absorbuje młodzież i w związku z tym w wielu przypadkach podjęta decyzja jest nierozważna, nieroztropna. Nastolatkowie dokonują wyboru bez zaangażowania się w tą kwestię i bez przeanalizowania czy po ukończeniu będą mieli perspektywy spełniania się w tym zawodzie. Dość często sugerują się opiniami kolegów. Nie rozumieją, że inwestują we własną przyszłość i nie powinni kierować się decyzjami podjętymi przez przyjaciół. Najwłaściwszą opcją jest precyzyjne rozważenie: jakimi atrybutami, atutami dany nastolatek się wyróżnia i czy są one obligatoryjne i nieodzowne do wykonywania tego rodzaju zawodu na jaki się zdecydował.

K. I. Gałczyński

Dzień Kobiet

Dzień 8 marca to kobiece święto.
Są uprzejmości, toasty, prezenty.
Każdy kwiat wręcza z twarzą uśmiechniętą,
choć zwykle bywa zły i nadęty.
Schodzą się goście, składają życzenia.
Solenizantka także uśmiechnięta.
Lecz chcę zapytać, tak dla przypomnienia,
czy o kobietach ktoś zwykle pamięta?
Że ostatnie spać idą, a pierwsze się budzą,
że wciąż pracują od świta do zmroku,
że nieustannie dla swoich się trudzą,
a zauważane są raz w roku.

WSZYSTKIEGO NAJLEPSZEGO ŻYCZĘ NAM WSZYSTKIM KOBIETOM

Foto: Pixabay

Wychodzimy z założenia, że tylko mężczyźni potrafią bez żadnych skrupułów zdradzić swoją partnerkę. Błędna interpretacja.. Ze strony mężczyzn najczęściej chodzi jedynie o seks i nie angażują się uczuciowo. Natomiast kobieta z natury jest wrażliwa, sentymentalna i emocjonalnie podchodzi do spraw damsko – męskich. Bardziej preferuje seks połączony z uczuciem. Kobieta, która czuje się osamotniona, niedowartościowana, a stagnacja i monotonność zagościła w związku to staje się dla niej motywem skłaniającym do poszukiwania  bliskości w ramionach innego mężczyzny.

Anna, przeżyła traumatyczne zdarzenie Brat zginął w wypadku samochodowym. Wiele łez uroniła, ponieważ żyli ze sobą w komitywie, przyjaźni. Gdy znajdowała się w opresji zawsze mogła liczyć na pomoc starszego brata. Potrafił zneutralizować i definitywnie wyeliminować jej ból, pocieszyć i wprawić w dobry nastrój. Niestety jego już nie ma i nikt nie potrafi uśmierzyć tego cierpienia. Z każdym dniem stawała się coraz bardziej apatyczna. Zrezygnowała z własnych pasji, zamiłowań, Zajęcia, które absorbowały, ekscytowały  ją przed tym dramatycznym wydarzeniem teraz nie sprawiały satysfakcji. Irytowały ją banalne, błahe sprawy. Z bliskimi ludźmi nie utrzymywała kontaktu, ponieważ odczuwała ambiwalentne, sprzeczne uczucia.

Postarajmy się przeanalizować zagadnienie dotyczące pieniędzy. Nasuwa się pytanie, które skłania do refleksji: czy pieniądze dają szczęście i czy spoglądamy na życie przez ich pryzmat? Ludzie starając się udzielić odpowiedzi na to nurtujące pytanie wpadają w zakłopotanie, konsternację. Przypuszczam, że każdy z nas zadeklarowałby, że najwyższą wartością jest zdrowie, miłość, rodzina a w późniejszej kolejności pieniądze. Ewidentnie, bezsprzecznie są one niezbędne do normalnej egzystencji: zakup pożywienia, opłaty, itp. Nie ma możliwości funkcjonować bez nich. Dzięki ich posiadaniu mamy perspektywy realizacji własnych celów, aspiracji, marzeń. Newralgiczne jest, że zapewniają stabilizację finansową i związany z tym spokój wewnętrzny. Intrygujące jest jednak pytania: czy są one najważniejsze?

Nikt z nas nie lubi być krytykowany, zniesławiany, znieważany a zwłaszcza jeżeli hejt czyli inaczej mówiąc nienawiść (z angielskiego hate)  zostaje rozpowszechniona na portalach internetowych. Większość znajomych posiada dostęp do portali i możliwość przeczytania negatywnego wpisu. Obawiamy się wówczas kompromitacji, dezaprobaty ze strony osób, które zapoznają się z treścią upokarzającego komentarza. Uczucie animozji wyrażane w ten sposób świadczy jedynie negatywnie o hejterze a nie o ofierze lub ofiarach.

Nie trywializujmy sygnałów ostrzegawczych u naszych nastoletnich dzieci, które wiele czasu spędzają przy komputerze lub na telefonie (portale społecznościowe, YouTube) Dla nich opinia rówieśników i nie tylko jest newralgiczna. Jeżeli zauważymy niepokojące sygnały starajmy się jak najszybciej interweniować aby uniknąć dramatycznych konsekwencji. Nastolatek powinien posiadać świadomość, że nie jest osamotniony w tej trudnej dla niego sytuacji i że dołożymy wszelkich starań aby hejter poniósł zasłużoną karę.

Jesteśmy poirytowane, ponieważ nasze dziecko nas ignoruje. Próbujemy porozmawiać z nim i przekazać w jaki sposób powinno się w danej sytuacji zachowywać a czego powinno unikać. Niestety nasze pozytywne intencje obracają się wniwecz, gdyż nasza pociecha nie jest zupełnie zainteresowana tym tematem. Interpretuje to jako nonsensowną gadaninę. Ta rozmowa jest potrzebna jak dziura w moście według naszego brzdąca. Temat jest newralgiczny, więc powinnyśmy nakłonić dziecko do wysłuchania i do wysnucia konkluzji. Oczywiście może to sprawić trudności, ponieważ kilkulatek jest spontaniczny i siedzenie w jednym miejscu jest dla niego wręcz nieludzkie, a jeszcze skoncentrować się nad tym co rodzic mówi jest dla niego koszmarem. Jednak obligatoryjnym obowiązkiem dziecka jest słuchanie rodziców. Jeżeli pomimo naszych próśb, aby usiadło i nas wysłuchało nadal oponuje to powinnyśmy stanowczym głosem, lecz nie krzykiem skłonić do wypełnienia polecenia.

„Przyjaciele są jak ciche anioły, które podnoszą nas kiedy nasze skrzydła zapominają jak latać”. Antoine de Saint-Exupery.

W życiu każdego z nas zdarzają się sytuacje, gdy poszukujemy wsparcia, słów otuchy, pokrzepienia. Najczęściej taka potrzeba występuje po scysji z bliską osobą lub gdy otrzymamy reprymendę od przełożonego albo gdy mamy kłopoty finansowe. Kwestie, które mogą nas nurtować można wymieniać bez końca. Mogą wpływać na nas w sposób demobilizujący. Jeżeli problemy powodują reakcję destrukcyjną, wzbudzają niepokój  i przysparzają zmartwień to w takim przypadku potrzebujemy pomocy, lub przynajmniej słów otuchy. Wówczas poszukujemy pokrzepienia i w związku z tym wypatrujemy anioła czyli przyjaciela, który będzie w stanie dodać otuchy  a czasami nawet będzie mógł podać chusteczkę gdy zaczniemy rozpaczać i rozpływać się we łzach. Wypowiedziane słowa przez przyjaciela, które można interpretować jako banalne „nie martw się, wszystko się ułoży a ja postaram się Ci pomóc” działają jak balsam, plaster na rany. Obecność bliskiej osoby, tego właśnie cichego anioła wspierającego nas w trudnych momentach jest bardzo newralgiczna.

Samotność może wynikać z wyboru lub z konieczności. Wiele osób zwłaszcza w wieku podeszłym pozostaje w stanie odosobnienia, ponieważ dzieci już dorosły i wyprowadziły się z domu rodzinnego. Sporadyczny kontakt jest utrzymywany z dziećmi, które zdecydowały się na wyjazd do innego miasta lub poza granice kraju w poszukiwaniu lepszych perspektyw. Rodzice to rozumieją i starają się zaaprobować tą decyzję, ale odczuwają tęsknotę. Bardziej dojmującym odseparowaniem jest, gdy rodzice mieszkają oddzielnie z powodu rozwodu lub śmierci jednego z nich. Taka osoba czuje apatię i przygnębienie a najbardziej, gdy nie utrzymuje kontaktów ze znajomymi. Brak możliwości rozmowy, ploteczek, uśmiechu drugiego człowieka wprawiają w jeszcze głębsze zobojętnienie emocjonalne, zgorzkniałość. Niemożność utrzymywania relacji z innymi ludźmi doprowadza do negatywnych skutków. Wpływ samotności na psychikę jest destrukcyjny. Odczuwany jest dyskomfort oraz lęk, że, gdyby zaistniała ekstremalna sytuacja: pożar, złodziej, kłopoty zdrowotne to nikt nie zainterweniuje z powodu niewiedzy o tym fakcie. Szereg różnych racjonalnych jak i również absurdalnych obaw nurtuje starsze, samotne osoby.